Vraag aan het CDA, de PVV en de VVD (21 januari 2016, kamerlid Mulder, kamerlid de Graaf en kamerlid Ziengs)
Graag zou ik een keer uitgenodigd worden om over het onderwerp: ‘Twee jaar doorbetalen zieke werknemers door bedrijven’ te praten. Ik heb een klein bouwbedrijf en dreig, zoals zoveel van mijn collega’s, hierdoor failliet te gaan. Ik heb al gesprekken gehad en brieven uitgewisseld met onze voorzitter Maxime Verhagen en de voorzitter van het MKB. Ook heb ik vele mails ontvangen van collega’s die mijn mening delen over deze bizarre wet. Tevens heb ik een advocaat gevonden die de Staat eventueel aansprakelijk wil stellen, daar deze wet onrechtvaardig is en in strijd is met de Europese regels.

Antwoord van het CDA (22/3/16, kamerlid Mulder)
Dank voor uw vraag. Verzoeken voor een afspraak met een Kamerlid kunnen worden gedaan via de mail. De woordvoerder op dit dossier is CDA Tweede Kamerlid Pieter Heerma, te bereiken via p.heerma@tweedekamer.nl.
Ik ga ook graag in op het probleem dat u aankaart, dat herkennen wij zeker. Wat gaat er mis met de loondoorbetaling bij ziekte? De kern is gelegen in de ervaren financiële risico’s bij langdurige ziekte en arbeidsongeschiktheid vooral bij het MKB. De loondoorbetalingsverplichting wordt door ondernemers bezien als een risico, dat niet kan worden afgedekt in tarieven. Steeds meer MKBers zien zich genoodzaakt werknemers met een hoog risico op arbeidsongeschiktheid af te stoten of niet aan te nemen. Het aantal flexwerkers stijgt, terwijl CAO’s leegstromen. Vooral oudere werknemers zien zich vaker genoodzaakt, om hun loopbaan voort te zetten als flexwerker of ZZP’er. Men doet hetzelfde werk, maar nu meestal zonder verzekering. Een risicogroep kan zich niet of moeilijk verzekeren. De twee jaar loondoorbetaling bij ziekte heeft direct bijgedragen aan de groei van het aantal flexwerkers. Dit werkt aan de onderkant van de arbeidsmarkt door in de vorm van oneigenlijke concurrentie op tarief en daarmee ook verdringing. De uitstoot van vaste dienstverbanden zal blijven toenemen en het draagvlak onder sociale voorzieningen voor werknemers dreigt in ultimo te verdwijnen. Niet alleen bedrijven met personeel, maar ook echte zelfstandige ondernemers zonder personeel ondervinden schade van de negatieve tariefspiraal. Bedrijven kunnen het risico van loondoorbetaling niet dragen en stoten daardoor werknemers af. Zelfstandigen (juist die met een hoog risico) kunnen het risico op arbeidsongeschiktheid individueel niet afdekken en zijn daardoor veelal niet of onvoldoende verzekerd.
De énige manier om een algemene risicodeling effectief te bereiken is met een wettelijke verplichting. Het instellen van een algemene basisverzekering loondoorbetaling kan ook uitkomst bieden als een hervormingsmechanisme voor de arbeidsmarkt. Een Algemene Basisverzekering Loondoorbetaling dekt het inkomensdervingsrisico voor een periode van maximaal twee jaar af. Nadat een wachtperiode van bijvoorbeeld acht weken ziekte is verstreken. Deze verzekering zou moeten gelden voor iedereen die inkomen uit arbeid verwerft, zowel werknemers als ZZP’ers. Deze wachtperiode van 8 weken is voor werkgevers dus een flinke verkorting van de loondoorbetalingsperiode. Van 2 jaar naar 2 maanden. De basisverzekering kan worden ingericht naar het model van de Zorgverzekering. Net als de Zorgverzekering met een wettelijke verankering en uitgevoerd door de markt. En dan dus met volledige acceptatie van iedereen onder gelijke voorwaarden zonder risicoselectie. Daarmee worden de risico’s gedeeld, wordt de premie aanvaardbaar voor alle deelnemers en worden zelfstandigen met een hoger risico niet meer uitgesloten. Daarmee zal valse concurrentie op arbeidskosten voor een belangrijk deel worden vermeden. De risico’s voor de individuele werkgever verminderen en het MKB, voor wie dit risico nu te hoog is, wordt gestimuleerd om oudere en ervaren vaklieden in vaste dienst te nemen. De arbeidsparticipatie van 55-plussers wordt bevorderd. Het zal voor bedrijven ook aantrekkelijker worden om jonge vaklieden niet meer als flexwerker in te huren, maar een meer duurzame arbeidsrelatie met hen aan te gaan. Hierdoor wordt voor werknemers het perspectief op werkzekerheid vergroot. Dat zorgt voor meer evenwicht op de arbeidsmarkt. Ook zullen bedrijven in mindere mate hun toevlucht nemen tot schijnconstructies en ontstaat er minder verdringing op de arbeidsmarkt. De bewust zelfstandig ondernemer ondervindt minder concurrentie op tarief als gevolg van schijnconstructies en dekt het inkomensrisico van langdurige ziekte gedurende een overbruggingsperiode betaalbaar af.
Kortom, het CDA heeft ervoor gepleit om de loondoorbetalingplicht terug te brengen van 2 jaar naar 8 weken, met na die acht weken een verplichte basisverzekering voor alle werkenden. Met dit voorstel hoopt het CDA te bereiken dat werkgevers weer makkelijker mensen in dienst durven te nemen waardoor er meer mensen aan het werk komen en bovendien een vaste baan krijgen in plaats van een flexbaan of zich genoodzaakt voelen zich te laten inhuren als zzp’er. Minister Asscher heeft ons verzoek om het CDA-voorstel voor advisering voor te leggen aan de SER ingewilligd. De SER komt nog voor het zomerreces met een advies. Meer info: ‘Sybrand Buma en Pieter Heerma: Loonbetaling bij ziekte moet veel korter‘.

Antwoord van de VVD (21/4/16, kamerlid Ziengs)
Kamerlid: Ik heb met betrokkene contact opgenomen en gevraagd om meer gegevens.

Geen antwoord van de PVV (21/4/16, kamerlid de Graaf)
Na 3 maanden en twee keer rappelleren is geen antwoord ontvangen.