Vraag aan het CDA, D66, de PvdA en de SP (kamerlid Sterk, kamerlid Koser Kaya, kamerlid Groot en kamerlid Karabulut)
Ik woon uit nood bij mijn ouders in daar ik nog geen woning krijg via het woningbureau door lange wachtlijsten. Ik word al gekort op mijn uitkering hiervoor met ongeveer 200 euro minder per maand. Maar per 1 juli 2012 krijg ik volgens mijn gemeente helemaal niets meer omdat ik bij mijn ouders woon. Ik ben 45 en mijn ouders zijn 80 en hebben AOW en een heel klein pensioen. Deze nieuwe regels zijn zeer krom, daar als ik op mijzelf zou wonen, zouden ze meer kosten aan mij hebben dan op dit moment. De belastingen zouden mij huursubsidie geven en de bijstandsuitkering zou ook hoger uitvallen.
Antwoord van de SP (6/2, kamerlid Karabulut)
Met de wijzigingen van de bijstandswet vorig jaar heeft het kabinet met steun van de PVV een grote stap terug in de tijd gezet. Waar voor het bepalen van de bijstand voor 1 januari 2012 gekeken werd naar de inkomenssituatie van jezelf en je partner, telt nu het gezinsinkomen. Dat betekent dat kinderen die werken, financieel verantwoordelijk worden voor hun ouders. Of andersom dat inwonende kinderen hun inkomen kwijtraken. De gedachte hierachter is dat mensen geprikkeld worden om zo te gaan werken. In het geval van jouw ouders gaat die vlieger niet op. Zij zijn immers gepensioneerd. Andersom worden werkende kinderen juist gestraft, zij moeten immers hun loon weer inleveren. Ik vind dit een slechte maatregel. Het maakt armoede erfelijk. Werkende jongeren die een eigen toekomst willen opbouwen worden gestraft. Voor mantelzorgers en chronisch zieken en gehandicapten geldt dat voor elkaar zorgen wordt ontmoedigd. Zie voor een uitgebreide reactie: Kabinet sloopt bijstand en ondermijnt minimumloon.
Geen antwoord van het CDA (27/4, kamerlid Sterk)
Na 3 maanden en twee keer rappelleren is geen antwoord ontvangen.
Geen antwoord van D66 (27/4, kamerlid Koser Kaya)
Na 3 maanden en twee keer rappelleren is geen antwoord ontvangen.
Geen antwoord van de PvdA (27/4, kamerlid Groot)
Na 3 maanden en twee keer rappelleren is geen antwoord ontvangen.
· Permalink
Ook ik zit in een dergelijke situatie, maar ik ben de ouder. Ik heb een inwonende zoon, die tevens mijn mantelzorger is, omdat ik zeer ernstig ziek ben. Hij heeft naast de zorg voor mij een poos gewerkt, maar is nu werkloos. Hij heeft een paar maanden recht op WW, maar zal dan in de bijstand vervallen. Hij zal dan ook geen uitkering krijgen. Omdat ik sinds 3 jaar weduwe ben, mag ik dan van mijn ANW-uitkering mijn zoon gaan onderhouden, hij is 29 jaar. Als dit de dank is dat je een kind hebt die zijn ouder verzorgd, dan mag je je afvragen in welke wereld we leven. Dit ook omdat het werk niet voor het opscheppen ligt, en huizen evenmin. Ik ben benieuwd of er nog iemand van de partijen reageert. Ik zou hier graag een discussie over voeren!
· Permalink
Als je ouder(s) in de bijstand zitten door welke situatie dan ook en jij hebt als kind jaren moeten leven van nooit iets kunnen doen, bijna geen broek aan je kont, geen leven maar overleven en dan ben je volwassen, je schoolexamen binnen, je moet werken omdat er bijna geen geld is voor school of schoolspullen, je doet zo je best om een baan te vinden, allerlei rotbaantjes gedaan bij uitzendbureau’s en dan krijg je een baantje waarvan je heel veel plezier beleeft, dat ziet de baas ook en na drie maanden krijg je een contract, je verdient je eigen centjes, nu kun je ook eens uitgaan of een nieuwe broek kopen, sparen voor je toekomst, je probeerd zoveel mogelijk aan de kant te leggen en dan een klap in het gezicht van deze hardwerkende jongeren, als je ouders een bijstandsuitkering hebben dan word deze stopgezet en jij moet van je hardverdiende centjes je ouders onderhouden, dus je werkt en houd er nog geen dubbeltje van over! Waarom zou je dan nog gaan werken? Je situatie word weer zoals het was, nooit geld voor iets, oude kleren aan je kont, bijna niets kan, het word weer overleven zoals je als kind ook deed, alleen moet je nu 40 uur per week werken, weg toekomst, waarom zou je nog je bed uitkomen ‘smorgens, het levert je niets meer op, als je voor een dubbeltje geboren bent, bereik je nooit een kwartje meer. Schande schande schande, drie uitkeringen achter een voordeur is te begrijpen dat dit niet kan, maar kinderen die hard voor hun centjes werken zo straffen, ik vind het een schande. In Nederland zijn we beter voor de buitenlanders dan voor ons eigen volk. Niemand maar dan ook niemand van de politieke partijen neemt het voor deze hardwerkende kinderen, die er ook niets aan kunnen doen dat hun ouder(s) in de bijstand zitten, maar hun worden hier wel door gestraft.
· Permalink
Hoe je het ook bekijkt, dit is een maatregel die eigenlijk alleen maar verliezers kent. En eerlijk gezegd verbaasd het me niet dat alleen de SP hier gereageerd heeft, tot nu toe. Waar ik me het meest aan erger, is dat als ik de jonge mensen zie, die nu ons land moeten helpen besturen, uit het bedje komen die mijn generatie, en zeker de generatie van mijn ouders, voor hen hebben gespreid. Er zijn er bij die niet eens weten wat mantelzorg inhoud. En wat ikke schrijft, klopt. In de meeste gevallen overleven ouders in de bijstand, omdat hun kind dat werkt, kostgeld betaald, en daar is niets mis mee. Maar het is vreselijk dat je als kind je ouders moet onderhouden. Dit is niet wat het kind wil, en zeker ook niet wat de ouders willen. Ik vraag me af, waarom een politieke partij zo kan ingrijpen in een gezinsleven dat voor deze wet redelijk gelukkig was, maar die nu elke avond letterlijk misselijk naar bed gaan, omdat ze niet weten wat de dag van morgen brengt. En na een slapeloze nacht net zo beroerd weer opstaan. Vanaf het moment dat ik ziek werd en niet meer kon werken heb ik vrijwilligerswerk gedaan, omdat ik denk dat iedereen naar rato iets voor de maatschappij moet doen. Ook nu ik niet meer mobiel ben, probeer ik op mijn computer nog iets te betekenen voor een patientenvereniging. Ik heb er serieus over nagedacht om hier mee te stoppen, maar ik ga er mee door. Simpel om de reden dat ik niet wil helpen om deze maatschappij nog meer te verharden dan het al is. Ik hoop, dat mijn zoon die mijn mantelzorger is, dit ook zo kan zien, hoewel het ons allebei heel erg zwaar valt om zo te denken! Ik vind het ook jammer dat er geen reactie aan de VVD en PVV is gevraagd, ik ben heel benieuwd naar wat zij hiervan vinden, nu het zo beschreven staat.
· Permalink
Hoe wordt dit praktisch geregeld? Ontvangen de ouders de bijdrage van hun kind(eren) via de Sociale Dienst of rechtstreeks van hun kind? Indien het rechtstreeks is: Wat als hun kind hieraan niet wil meewerken? Moeten die ouders toch echt letterlijk de hand ophouden bij hun kind? Moet het via de rechter worden afgedwongen? Wie betaalt de rechtshulp? Als de ouders geen geld van hun kinderen krijgen en dus hun rekeningen niet kunnen betalen, wiens spullen worden dan in beslag genomen door de deurwaarder? Zomaar een paar vragen van iemand die zelf niet in deze situatie zit. Anderen kunnen waarschijnlijk nog veel meer bedenken.
· Permalink
Een werkend inwonend kind heeft een lening voor een auto afgesloten en betaald hier € 400 per maand aan. Zijn inkomen ligt gelijk aan het bijstandsgezinsinkomen. De ouders ontvangen een uitkering en deze zal per 1 juli volledig vervallen. Omdat er maandelijks al € 400 betaald moet worden aan de lening blijft er een inkomen over van € 950, waarvan de huur, GLW, ziektekostenverzekering etc. betaald moet worden; voor levensonderhoud blijft er dus niets over. Hoe gaan we dit oplossen?
· Permalink
Geachte Mevrouw/Heer, Help! Per 1 juli dreig ik mijn bijstandsuitkering kwijt te raken, omdat ik bij mijn moeder woon, die nu al bijna 31 jaar mijn mantelzorger is. Hierbij de feiten over het mijn ziekteverloop en arbeidsongeschiktheid: ik ben op mijn zestiende (1981) ziek geworden; heb een jaar van school moeten verzuimen en heb daarna, met behulp van de docenten van het mijn school, die soms zelfs thuis kwamen lesgeven, (ik kon slechts 2 tot 4 uur per dag naar school), mijn HAVO kunnen voltooien. Ik wilde perse naar het Conservatorium en met een brief van de decaan van de HAVO betreffende mijn ziekte, mocht ik auditeren en werd ik aangenomen op het Conservatorium. In 1987 moest ik mijn studie aldaar helaas afbreken wegens steeds vaker terugkerende uitvalsverschijnselen. Omdat mijn studiefinanciering stopte, ging ik naar de Sociale Dienst om mijn financiële mogelijkheden te bespreken. Daar ik nog niet gewerkt had, kwam ik niet in aanmerking voor een WAO uitkering, dus kwam ik in de Bijstand, Afdeling Zorg, terecht. De Wajong uitkering bestond toen nog niet. Vanwege het feit dat ik volledig arbeidsongeschikt werd verklaard, hoefde en hoef ik nog steeds niet te solliciteren. Ik heb een rolstoel, scootmobiel en een vervoersvoorziening, via de WMO. Mijn moeder is inmiddels bijna 70 jaar, heeft een AOW uitkering en een klein pensioen. Waarom wordt zij gestraft voor het feit dat zij de volgende dingen voor mij doet: Helpen met: Aan- en uitkleden, Douchen, Traplopen, (Soms) met naar de WC gaan, (Soms) met lopen binnenshuis; buitenshuis gebruik ik een rolstoel en scootmobiel, mijn boodschappen doen, mijn kleding wassen en strijken, Mijn eten klaar maken, mijn bed opmaken, mijn scootmobiel opladen en klaarzetten om weg te gaan, mijn kamer schoonhouden, schrijven (Ik heb regelmatig last van uitval handen), telefoneren (Ik heb regelmatig last van uitval spraak).
Het dunkt me, dat mijn moeder de overheid jarenlang bakken met geld heeft bespaard. Waarom dan in hemelsnaam deze maatregel? Hopende op Uw antwoord, Hoogachtend, Ilona